जहाँ सिंगो गाउँ नै दाइजोमा दिने प्रथा छ!
सुनसरी : तराई मधेश क्षेत्रमा दाइजो प्रथा अझै कायमै रहेको खबर वेलावेला आउने गरेकै छन्। मधेश क्षेत्रमा बसोवास गर्ने मधेशी समुदायका व्यक्तिले छोरी-चेलीको विवाह गर्दा दाइजोमा गच्छेअनुसार पैसा तथा गहना र पहाडी समुदायका व्यक्तिले पनि शक्तिअनुसार फर्निचर, गरगहना तथा अन्य सामग्री दिनु सामान्य नै हो। हुन त हिन्दु नेपाली समाजमा देशभरि नै यस्तो प्रचलन छ।
आज हामी तपाईंहरूलाई योभन्दा फरक प्रचलन सुनाउँदै छौँ, जो सुन्दा धेरैलाई आश्चर्य लाग्न सक्छ। यस्तो आश्चर्य लाग्ने प्रथा हो यहाँका मरिक समुदायको, जहाँ आजपर्यन्त छोरी-चेलीको विवाह गर्दा दाइजोमा गाउँ नै दिने गरिएको छ।
सुनसरीका विभिन्न क्षेत्रमा बसोवास गर्ने मरिक समुदायका व्यक्तिले अहिले पनि छोरीको बिहेमा गच्छेअनुसार गाउँ नै दाइजोको रूपमा दिने प्रचलन रहेको सुनसरी हरिनगर- २ का अगुवा भट्टाई मरिकले जानकारी दिए।
उनले मरिक समुदायका व्यक्तिले छोरीको बिहे गर्दा ज्वाइँ गाउँमा नै बसोवासका लागि राजी भएमा एउटा गाउँ नै दाइजोस्वरूप दिने गरेको सुनाए।
मरिक समुदायको मुख्य पेसा सरसफाइ गर्ने, बिहेबारीमा आफ्नो गाउँका यजमानलाई बाँसको सामग्री पुर्याउने, चाडबाडका वेलामा बाँसका सामग्री बनाएर बिक्री-वितरण गर्नु हो। चाडपर्व, व्रतबन्धलगायत अवसरमा बाँसको सामग्री प्रयोग अनिवार्य भएकाले एक जनाको गाउँमा अर्को मरिक समुदायका व्यक्तिले बिक्री–वितरण गर्न नपाइने आन्तरिक सहमति हुने गरेको छ।
विशेष गरेर ग्रामीण भेगमा बसोवास गर्ने नागरिकले तोकिएका व्यक्तिबाटै विभिन्न सामग्री लिने गरिन्छ। यजमानले लिएको सामग्रीबापत मरिक समुदायका व्यक्तिले चामल, धान, गहुँ, नगद र बाँस लिने गरेका छन्।
विभिन्न किसिमका सामग्री बिक्रीका लागि बजारमा जानुपर्ने वा गाउँघरमै पसल गरेर बिक्री गर्नुपर्ने बाध्यता भए पनि मरिक समुदायका व्यक्तिले आफूले बनाएको सामग्री बिक्री गर्नका लागि गाउँ नै बाँडफाँट गरेको हुन्छ। कुन गाउँ वा टोलमा कुन परिवारले कारोबारको जिम्मा लिने भनेर आपसी समझदारी हुन्छ।
एकले अर्काको गाउँमा सामग्री बिक्री गरेमा समाजले जरिवानासमेत गर्ने गरिएको । आफ्नो क्षेत्र बेच्न चाहनेले कारोबारअनुसारको रकम लिई बेच्नसमेत सक्ने चलन छ।
एक गाउँ बेच्दा तीन लाखदेखि चार लाख वा सामाजिक मूल्यांकनअनुसार रकम लिने दिने गरिन्छ। सोही गाउँ मरिक समुदायका व्यक्तिले छोरी-ज्वाइँलाई गाउँमै बस्ने सर्तमा दाइजोस्वरूप दिने गरिएको हरिनगर-२ का वीरेन्द्र मरिकले बताए।
दाइजोमा दिएको गाउँमा उनीहरूले कारोबार गर्ने अनुमतिसमेत पाउने र मरिक समाजले त्यसलाई स्वीकार गर्ने चलन रहेको उनले सुनाए।
कात्तिक १९, २०८१ सोमबार १३:३७:१७ मा प्रकाशित
उकेरामा प्रकाशित सामाग्रीबारे प्रतिक्रिया, सल्लाह, सुझाव र कुनै सामाग्री भए [email protected] मा पठाउनु होला।
