साथीसँग अष्ट्रेलिया जान छोडेर होटलमा रमेका रबिनको चिन्ता 'यसरी विदेशिँदा ब्याचलर पढ्ने कलेज नै बन्द हुन लागिसक्यो'
२ घण्टा अघि
ललितपुरस्थित कुपन्डोलमा रहेको नेवाः फास्ट फुड कर्नर नामक होटेलमा हामी पुग्दा रविन श्रेष्ठ सदाझैं आफ्नो काममा व्यस्त थिए। उमेरले ३७ बर्ष पुगिसकेका रबिनलाई झट्ट हेर्दा ३७ बर्षको जस्तो देखिँदैनन्, सायद होटलको कामले गर्दा पनि हुनसक्छ।
रबिन बिहान ८ बजे होटल आउँछन्। सुरूमा सामान छ/छैन हेर्छन् र नभएको सामान लिन कुदिहाल्छन्। त्यसपछि भने पिठो मुछ्ने कामबाट उनको दैनिकी सुरू हुन्छ। दिउँसोको २ बजेदेखि ४ बजेसम्म उनी निकै व्यस्त हुने रहेछन्।
‘२ बजे खाजा खाने आउँछन्, यहाँ खसीको फोक्सो निकै फेमस छ। यताको अर्डर पाटनसम्म पुग्छ। अर्डर आएको खण्डमा म आफैं पनि पुर्याउन जान्छु,’ उनले भने।
होटलमा उनले एकजना स्टाफ पनि राखेका छन्। रबिनकी श्रीमती भने बैँकमा जागिरे छिन।
‘श्रीमतीको आफ्नै काम, मैले मात्रै नभ्याउने, त्यसैले एकजना बहिनी राखेको छु’ उनले भने।
रबिनको परिवार नै होटल व्यवसायीमा लागेको कारणले गर्दा पनि उनलाई पनि यही पेसाले तानेको रहेछ। पारिवारिक व्यवसायी भएकैले रबिन ११ बर्षको उमेरदेखि नै बुवालाई होटलको काममा सघाउँदा-सघाउँदै यही पेशा गर्ने विचार गरे।
‘पहिला बुवाले नै गर्नुहुन्थ्यो होटल। त्यही व्यापारलाई मैले गरेको चाहिँ १७ बर्ष भयो। ११ बर्षको उमेरदेखि नै घरमा होटल भएकोले मःम बनाउने, लगायतको काम बुवालाई सघाउँथे,’ उनले सम्झिए।
000
३५ हजारबाट व्यवसाय सुरू
रबिनले पहिला बसन्तपुरमा होटल खोले। त्योबेला बुवालाई भनेर ३५ हजारबाट सुरू गरेको आफैंले व्यापार थालेको उनी सम्झिन्छन्। त्यसपछि बसन्तपुरमा उनले स्टल राखेर मःम, चाउमिन बनाएर बेचे। १२ हजारमा स्टल किनेका रबिनले पहिलेको र अहिलेको महंगीमा निकै फरक आएको बताए।
‘बसन्तपुरमा खोल्दा त्यो बेला सामान सस्तै थियो। ३५ हजारमा स्टल लगायतका सामान किनेको थिएँ। १२ हजार स्टलको परेको थियो। अरू सामान गर्दा ३५ हजार पुगेको थियो,’ उनले सुनाए।
सानैदेखि जागिर भन्दा पनि आफैंले केही व्यापार गर्नुपर्छ भन्ने मनस्थिति बनाएकाले पनि उनलाई अरू कामले आकर्षित गर्न सकेन। त्यसैले जागिर गर्दिनँ भन्दै व्यापारमै हात हाले रबिनले।
२० बर्षकै उमेरमा व्यापार थाल्ने कुरा सहज भने थिएन। रबिनलाई पनि सुरुवाती दिनमा गाह्रो भएछ। त्यसो त उनले व्यापार पनि सहज समयमा गरेका थिएनन्। देश बन्द हडतालको चरम अवस्थामा पुग्दा सुरू गरेका उनलाई ग्यासकै चिन्ताले सताउने गर्थ्यो रे !
‘त्यतिबेलाको प्रमुख समस्या भनेकै ग्यास सटेज हुने थियो। अहिले पो ग्यास पाउन थाल्यो, पहिला निकै गाह्रो थियो,’ उनले भने।
बसन्तपुरमा ५ बर्ष चलाएपछि उनी हानिए बालाजुतिर। सुरूवाती दिनमा बालाजुमा राम्रो व्यापार भएपनि पछि बिस्तारै माहोल बिग्रँदै गएपछि फेरि उनी कुपन्डोल आए। अहिले रबिनले कुपन्डोलमै १२ बर्ष बिताइसकेका छन्।
व्यवसाय गर्ने क्रममा झेलेका कठिनाइहरू
बुवाले व्यवस्थापन गरेर चलाइरहेको होटल व्यापारबाट आफैंले चलाएपछि भने उनलाई सामान जुटाउनदेखि व्यवस्थापनसम्म आफैंले गर्नुपर्दा भने निकै गाह्रो भयो।
‘सामान त किनेर ल्याइयो यसलाई व्यवस्थापन कसरी गर्ने भन्ने गाह्रो थियो। पछि त व्यवसायीक हिसाबले लागियो। जे होस् ठिक हुँदै गयो। बुवाले गरिरहेको व्यवस्थापनबाट आफैंले गर्दा गाह्रो भयो,’ उनले सुनाए।
व्यवसाय गर्नेक्रममा थुप्रै कठिनाई झेलेका छन् रबिनले। कुपन्डोलमै पसल चलाइरहँदा असनमा पनि पसल होटल खोलेका थिए। तर, ठाउँ भनेअनुसार नभएपछि बन्द गरे।
‘असनमा पनि पसल थियो तर, पायक पर्ने ठाउँमा भइदिएन अनि व्यापार पनि राम्रो भएन। त्यसैले बन्द गर्नुपर्याे। भाडा पनि महंगो थियो अनि गल्लीतिर पनि पर्याे राम्रो चलेन,’ उनले सुनाए।
कुपन्डोल आएपछि रबिनको व्यापार राम्रो चलिरहेको थियो। तर, कोभिड र आर्थिक मन्दी सुरू भएपछि पहिलेको तुलनामा व्यापारमा कमी आयो। तरपनि राम्रोसँग आफैले खटेको अवस्थामा भने होटल व्यापार राम्रो हुने उनी बताउँछन्।
‘अहिले मन्दी भएर अलि कम भएको छ। तर, आफूले व्यापारलाई समय दिन सक्यो र खट्न सक्यो भने राम्रो छ। कोभिडको कारण अलि गाह्रो गाह्रो चाहिँ भएको हो। तर, अहिले राम्रो नै छ,’ उनले सुझाव दिए।
उनले आफूसँग आफ्नो भाईलाई पनि यही व्यापारमा लगाएका छन्। सुरुवाती दिनमा भाईलाई लगानी गरेका रबिनले अब फेरी अर्थतन्त्र लयमा आएको खण्डमा पुन अर्काे पसल खोल्ने विचार बनाएका छन्।
विदेश जान भनेर कन्सल्टेन्सी गएपछि
व्यवस्थापन विषयमा स्नातकसम्म पढेका रबिनलाई देशमा आफूले केही गर्न सकिँदैन कि भन्ने भाव नआएको होइन। उनलाई पनि विदेशमा गएर राम्रो कमाउ भन्ने लागेको थियो। अनि साथीहरूसँग अष्ट्रेलिया जान भन्दै बुझ्न कन्सल्टेन्सी धाए पनि।
तर, रबिनलाई एकदिनमै विदेश नजाने विचार आयो।
आफले यतिधेरै दुख गरेर जमाएको व्यापार देशमा अल्पकालीन मन्दी आयो भन्दै विदेशिन नहुने विचारले उनले पूर्ण रुपमा विदेश जाने विचार त्यागिदिए।
‘व्यापारमा कहिलेकाहीँ मन्दी भएको बेला विदेश जाऊँ जस्तो सोचाई आउँथ्यो,’ उनी भन्छन्, ‘व्यापारमा धैर्यता भन्ने कुरा राख्नुपर्छ। मैले राखें पनि। त्यसपछि अहिलेसम्म गाह्रो भएको छैन। पछि भयो भने देखा जाएगा। यही व्यवसायले गर्दा मैले यस्तो गरें, अहिले अलिकति गाह्रो भयो भनेर छोड्ने कुरा त भएन नि!’
पछिल्लो समय विदेशिने युवाको जमात देखेर रबिन खिन्न हुन्छन्।
‘जम्मा १२ पास गरेका हुन्छन्। उता गएर के काम गर्छन्। यसरी विदेशिँदा ब्याचलर पढ्ने कलेज नै बन्द होला कि भन्ने डर छ,’ उनी खिन्न देखिए।
असोज १३, २०८१ सोमबार २०:४२:५४ मा प्रकाशित
उकेरामा प्रकाशित सामाग्रीबारे प्रतिक्रिया, सल्लाह, सुझाव र कुनै सामाग्री भए [email protected] मा पठाउनु होला।
